W związku z ograniczoną dostępnością oraz dużym wahaniem cen glikolu propylenowego Polska Organizacja Rozwoju Technologii Pomp Ciepła wskazuje równoważny czynnik roboczy stosowany w zastosowaniach chłodniczych, tj. glikol etylenowy.
Fot. Pixabay.com
Glikol etylenowy jest substancją chemiczną powszechnie stosowaną w przemyśle, w tym w instalacjach pomp ciepła jako wodny roztwór solanki.
PORT PC zwraca uwagę, iż już w 2013 roku w „Wytycznych projektowania wykonania i odbioru Instalacji z pompami ciepła. Część 1. Dolne źródła do pomp ciepła”, str. 60, roz. 5. pt. Ciecze niskokrzepnące, zalecano stosowanie dwóch typów cieczy niskokrzepnących: na bazie wodnego roztworu glikolu propylenowego oraz glikolu etylenowego.
Atestowana ciecz niskokrzepnąca przeznaczona do dolnych źródeł ciepła winna zawierać inhibitory korozji, stabilizatory, przeciwutleniacze oraz dodatki zapobiegające powstawanie piany. Udział objętościowy glikolu w cieczy niskokrzepnącej powinien być utrzymywany na możliwie niskim poziomie, by zmniejszyć zużycie energii elektrycznej do napędu pomp obiegowych dolnego źródła, jednakże nie może być mniejszy 25%, aby zapewnić wystarczającą ilość inhibitorów korozji.
Glikol etylenowy, zwany również monoetylenowym to substancja o dosyć gęstej i lepkiej cieczy, mieszalny z wodą, alkoholem i wieloma innymi związkami. Jak wykazano w zał. 10 w/w Wytycznych (tab. 1.) lepkość kinematyczna dla glikolu etylenowego jest niższa od glikolu propylenowego, natomiast przewodność cieplna dla glikolu etylenowego jest wyższa niż dla glikolu propylenowego. Należy zwrócić uwagę, iż glikol etylenowy jest substancją toksyczną, w odróżnieniu od glikolu propylenowego.
Trwałość i zdolność rozkładu dla glikolu etylenowego, jak i propylenowego jest oznaczona jako „łatwo biodegradowalna”.
Tab. 1. Wybrane parametry cieczy niskokrzepnących – źródło Wytyczne PORT PC cz. 1
Jarosław Ozimek
Członek Komisji Rewizyjnej PORT PC, Prezes DPS Sp. z o.o.
Jakub Koczorowski
Członek Zarządu PORT PC, Przewodniczący Komisji DZC do gruntowych pomp ciepła